6 เมนูประจำท้องถิ่นญี่ปุ่นที่คุณต้องลองสักครั้งในชีวิต

หากใครไปเที่ยวซัปโปโรในฤดูหนาว และกำลังมองหาซุปร้อนๆ มาทำให้ร่างกายอบอุ่น ก็ต้องกินซุปแกงกะหรี่ ที่เป็นเหมือนโซลฟู้ดของซัปโปะโระ ซึ่งต่างจากแกงกะหรี่ข้นๆ ทั่วไป เมนูนี้เป็นแกงกะหรี่แบบน้ำซุปใสๆ ที่มีผักชิ้นใหญ่ๆ (มันฝรั่ง แครอท บรอกโคลี มะเขือยาว ฯลฯ) กับน่องไก่ใหญ่ๆ ใส่มาแบบเต็มที่

จุดเด่นอยู่ที่น้ำซุปที่ลุ่มลึก ซับซ้อน จากเครื่องเทศหลายสิบชนิดที่ผสมกัน ซึ่งรสชาติหรือการผสมเครื่องเทศก็จะแตกต่างกันไปตามแต่ละร้าน ผักชิ้นใหญ่ๆ ให้ความหวานออกมาเต็มๆ เข้ากันกับไก่นุ่มๆ ดื่มซุปร้อนๆ ที กลิ่นเครื่องเทศฟุ้งขึ้นจมูกที ทานแล้วร่างกายมันอุ่นวาบไปทั่วร่างกาย

ถ้าพูดถึงนาเบะที่เป็นเหมือนจิตวิญญาณของจังหวัดอาคิตะ ก็ต้องเป็นคิริตันโปะ นาเบะ หัวใจหลักของนาเบะหม้อนี้อยู่ที่คิริตันโปะ คิริตันโปะทำมาจากข้าวสวยที่หุงเสร็จใหม่ๆ นำมาบดๆ แล้วปั้นให้ติดกับไม้เสียบ จากนั้นนำไปย่างไฟจนผิวนอกเหลืองหอมเล็กน้อย พอเสร็จแล้วก็ดึงไม้ออก แล้วหั่นคิริตันโปะเป็นชิ้นพอดีคำ และชิ้นคิริตันโปะที่หั่นมานี่แหละคือตัวเอกที่จะถูกนำไปต้มในหม้อไฟ

น้ำซุปของคิริตันโปะ นาเบะ โดยทั่วไปจะใช้น้ำซุปที่เคี่ยวจาก ไก่ฮิไนจิโดริ (Hinaijidori) ซึ่งเป็นไก่พื้นเมืองคุณภาพสูงของอาคิตะ ปรุงรสด้วยโชยุ ใส่ส่วนผสมอื่นๆ ที่เป็นวัตถุดิบจากท้องถิ่น ทั้งผักต่างๆ เช่น ต้นหอมญี่ปุ่น โกโบ เห็ดไมทาเกะ บุก และที่ขาดไม่ได้เลยคือเซริ (Japanese Parsley) ซึ่งเป็นผักที่มีกลิ่นหอมและรสชาติเฉพาะตัวมากๆ พอต้มไปสักพัก คิริตันโปะจะดูดซับน้ำซุปไก่หอมๆ ไว้ ทำให้ได้รสชาติเข้มข้น เนื้อสัมผัสของคิริตันโปะจะนุ่มๆ หนึบๆ ได้รสชาติของฤดูหนาวที่พลาดไม่ได้

พูดถึงอาหารขึ้นชื่อของนาโกย่า คงขาด ฮิตสึมาบุชิ เมนูอาหารประจำท้องถิ่นของเมืองนาโกย่าไปไม่ได้ ปลาไหลย่างซอสหอมๆ กับซอสที่ซึมเข้าในข้าว แค่คิดตามก็มีความสุขแล้วสิ ฮิตสึมาบุชิต่างจากข้าวหน้าปลาไหลย่าง (Unadon) ตรงที่ฮิตสึมาบุชิจะนำปลาไหลมาสับอย่างสวยงาม เสิร์ฟในภาชนะไม้ และมีวิธีการทาน 3 แบบที่เป็นเอกลักษณ์

 

วิธีการทาน 3 แบบ ที่ทำให้ได้เพลิดเพลินกับรสชาติที่เปลี่ยนไปเรื่อย มีดังนี้

🍱แบบแรก ทานแบบธรรมดา: ตักใส่ชามแบ่ง แล้วทานเลย สัมผัสความอร่อยเรียบง่ายของปลาไหล ข้าว และซอส

🍱แบบที่สอง ใส่เครื่องเคียง: ตักใส่ชามแบ่งเหมือนเดิม แล้วเติมเครื่องเคียงอย่าง ต้นหอมซอย วาซาบิ สาหร่ายซอยลงไป คลุกให้เข้ากันแล้วทาน ทำให้รสชาติมีมิติมากขึ้น มีความสดชื่น เผ็ดนิดๆ หรือกลิ่นหอมขึ้น 

🍱แบบที่สาม ราดน้ำซุปดาชิ: ตักใส่ชามแบ่ง ใส่เครื่องเคียงเหมือนแบบที่สอง แล้วราดน้ำซุปดาชิร้อนๆ หรือชาญี่ปุ่นลงไปทานแบบโอชาซึเกะ (Ochazuke) ได้ซดน้ำซุปดาชิพร้อมข้าว คล่องคอมากๆ

ใครที่รู้จักประเทศญี่ปุ่น คงจะรู้จักทาโกะยากิ แต่ทาโกะยากิที่ได้กินที่โอซาก้า จะต่างจากที่อื่นตรงที่ทาโกะยากิโอซาก้าแบบดั้งเดิมและเป็นที่นิยมมากๆ จะเน้นเนื้อสัมผัสข้างในที่เยิ้มๆ นุ่มๆ ราวกับคัสตาร์ดร้อนๆ เนื้อข้างในของโอซาก้าทาโกะยากิจะยังมีความเหลวอยู่มาก ต่างจากที่อื่นที่จะทำให้ข้างในสุกแข็งกว่า

แป้งสำหรับทำทาโกะยากิของโอซาก้ามักจะมีการผสมน้ำซุปดาชิ ที่เข้มข้นและอร่อยในตัวอยู่แล้ว ทำให้บางร้านหรือคนท้องถิ่นจริงๆ อาจจะเลือกทานแบบเรียบง่าย ไม่ใส่ซอสทาโกะยากิรสเข้มข้น แต่ทานกับแค่เกลือ ซีอิ๊ว หรือพอนสึแทน เพื่อให้ได้ลิ้มรสชาติอร่อยๆ ของแป้งและปลาหมึกด้านใน

ของอร่อยของคิวชู มีเยอะแยะเลย แต่ในฤดูหนาวก็ต้อง มตสึนาเบะ หม้อไฟที่นำเครื่องในวัวหรือหมูสดๆ มาต้มกับกะหล่ำปลี ต้นหอมญี่ปุ่น เต้าหู้ ฯลฯ ในน้ำซุปที่ทำจากโชยุหรือมิโซะ ที่มีกระเทียมกับพริกไทย จุดเด่นอยู่ที่เนื้อสัมผัสเด้งๆ ของเครื่องใน ยิ่งเคี้ยวยิ่งมีรสอูมามิออกมา เข้ากันสุดๆ กับความหวานของผัก และน้ำซุปที่จัดจ้าน พอกินไปได้สักพัก แนะนำให้สั่งเส้นจัมปงหรือข้าวสวยมาใส่ในน้ำซุปที่เหลือ เป็นการปิดมื้อที่เยี่ยมที่สุด

มตสึนาเบะ เป็นเมนูที่ช่วยให้ร่างกายอบอุ่นได้ดีมาก เและป็นที่นิยมอย่างมากในการทานร่วมกันกับเพื่อนๆ หรือครอบครัว โดยเฉพาะในช่วงฤดูหนาว หรือวันที่อากาศเย็นๆ หาทานได้ทั่วไปตามร้านอาหารในฟุกุโอกะ และบางทีอาจเจอตามร้านยาไตด้วย

โอกินาว่าโซบะ (Okinawa Soba) อาหารประจำถิ่นของโอกินาว่า คำว่าโซบะ ส่วนใหญ่จะหมายถึงเส้นที่ทำจากแป้งบัควีท (Buckwheat) แต่โอกินาว่าโซบะ ใช้เส้นโซบะทำมาจาก แป้งสาลี เป็นหลัก ถือเป็นหัวใจของโอกินาว่าโซบะเลยล่ะ เส้นจะค่อนข้างหนา มีความเหนียวนุ่ม เคี้ยวเพลิน คล้ายๆ เส้นอูด้งหรือราเมงบางประเภทเลย อาจจะเป็นเส้นตรงๆ หรือหยักเล็กน้อยก็ได้

ส่วนน้ำซุป โดยทั่วไปจะเป็นน้ำซุปใสๆ เบาๆ ที่ทำจากกระดูกหมูผสมกับน้ำซุปปลาโอแห้ง (Katsuo dashi) รสชาติจะกลมกล่อม เค็มอ่อนๆ แต่ไม่ได้เข้มข้นเท่าซุปกระดูกหมูของราเมง ท้อปปิ้งที่ขาดไม่ได้เลยคือ ซันไม นิกุ (Sanmai Niku) เนื้อหมูสามชั้นต้มซีอิ๊วชิ้นหนาๆ เป็นเหมือนพระเอกของชามเลย อีกอย่างคือคามาโบโกะ (Kamaboko) หรือลูกชิ้นปลาแผ่นบางๆ และขิงดองสีแดงซอย (Beni Shoga)

นอกจากนี้ ยังมีแบบอื่นด้วย เช่น โซกิโซบะ (Soki Soba) ที่ใช้ซี่โครงหมูตุ๋น (Soki) แทนหมูสามชั้น หรือ เทบิชิโซบะ (Tebichi Soba) ที่ใส่ขาหมู (Tebichi) ตุ๋นลงไปด้วย และที่พิเศษมากๆ คือเครื่องปรุงรสท้องถิ่นที่เรียกว่า โคเรกุสึ (Koregusu) พริกสดที่นำไปแช่ในเหล้าพื้นเมืองของโอกินาว่าที่เรียกว่า อาวาโมริ (awamori) พอใส่ไปในน้ำซุปโอกินาว่าโซบะนะ จะช่วยเพิ่มความหอมและเผ็ดร้อนที่เป็นเอกลักษณ์ของโอกินาว่าไปอีกขั้น

เป็นยังไงกันบ้างกับ 6 เมนู จากภูมิภาคต่างๆ ทั่วญี่ปุ่นที่นำมาฝากวันนี้ แค่อ่านรายละเอียดก็รู้สึกว่า อยากจองตั๋วไปชิมให้ครบทุกที่เลยใช่ไหมคะ ส่วนตัวรู้สึกว่าการได้ตามหาและลิ้มลองอาหารท้องถิ่นนี่แหละ คือเสน่ห์ที่แท้จริงของการเที่ยวญี่ปุ่น เป็นการกินที่จะได้สัมผัสถึงภูมิปัญญา ความตั้งใจ และรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละพื้นที่ หวังว่าบทความนี้จะเป็นเหมือนลายแทงความอร่อยที่พาทุกคนไปลิ้มรสอาหารประจำท้องถิ่นของญี่ปุ่นที่ยังไม่เคยได้ทางกันนะคะ